περιποιπνύω

Α

(ποιητ. τ.) (το ενεργ. και το μέσ.) περικυκλώνω γρήγορα ή καταδιώκω κάποιον με μεγάλη ταχύτητα («θῶας ὑπερφιάλους ἔλαφον περιποιπνύεσθαι ἀγρομένους», Οππ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + ποιπνύω «υπηρετώ, θεραπεύω»].